Η Σύλβια Πλάθ απαγγέλει ποιήματά της

Ακούστε την ποιήτρια Σύλβια Πλαθ, να ερμηνεύει 18 ποιήματα από την συλλογή της «Άριελ», σε μια ηχογράφηση του 1962.

Ακόμα και αυτοί, ακόμα και αυτές, που δεν προσκυνούν κανένα ιερό, θα προσκυνούσαν με θρησκευτική ευλάβεια την πένα της ποιήτριας, Σύλβια Πλάθ. Τα ποιήματα της, γεμάτα από πικρία, έρωτα, θάνατο, κρυφά εσωτερικά νοήματα και άπλετο πόνο. Από την μία οι τουλίπες, από την άλλη ο θεός που θα ντρέπονταν για εμάς και μια πολυτάραχη ζωή.

Καθώς ακούμε την φωνή της να χορεύει μαζί με λέξεις που τους χάρισε απλόχερα ποιητικό νόημα, με τόνους συναισθήματος, αναμνήσεις, λόγια, εικόνες κατακλύζουν ολάκερη την ύπαρξη μας. Δεν θα μπορούσαμε να μην μοιραστούμε αυτό το μοναδικό συναίσθημα το οποίο μας προσφέρει η δημιουργός των αγαπημένων μας ποιημάτων, η οποία σπάει την βουβή αλλά συνάμα όμορφη ηχητική όψη, των ποιητικών συλλογών.

Οι ηχογραφήσεις είναι στα αγγλικά, ωστόσο εμείς σας παραθέτουμε σε μετάφραση κάποια από τα αποσπάσματα των ποιημάτων της.

Αποσπάσματα

Ο Νίκ και το Κηροπήγιο

Το αίμα ανθίζει καθάριο μέσα σου, ρουμπίνι μου.

Ο πόνος που σε ξυπνά δεν είναι δικός σου.

Αγάπη μου, αγάπη μου, στόλισα τη σπηλιά μας με ρόδα με μαλακά χαλιά —

τα τελευταία βικτωριανά. άσε τα αστέρια να καταποντίζονται στους σκοτεινούς τους προορισμούς,

άσε τα άτομα του υδράργυρου να αργοσταλάζουν στο τρομερό πηγάδι,

είσαι το μόνο στέρεο πράγμα και πάνω σου ακουμπά ζηλόφθονα το σύμπαν. Είσαι το βρέφος στη φάτνη.

Άριελ

Ακινησία στο σκοτάδι Έπειτα ο άυλος γαλάζιος χείμαρρος κορυφογραμμών και οριζόντων

Λέαινα του Θεού, τώρα γινόμαστε ένα στροβιλισμός από φτέρνες και γόνατα! – Η αυλακιά

ρωγμή που τρέχει, αδελφωμένη με την καφετιά αψίδα του λαιμού που δεν μπορώ να αδράξω

νέγρικα μάτια βατόμουρα ρίχνουν σκοτεινά αγκίστρια-

μαύρου αίματος γουλιές γλυκές, σκιές.

Purdah

Νεφρίτης – πετράδι απ’το πλευρό το ασπαιρόν

πλευρό του άγουρου Αδάμ, χαμογελώ, σταυρώνω τα πόδια, αινιγματική,

επιδεικνύω τη διαύγεια μου, Τόσο πολύτιμη. Πώς στιλβώνει ο ήλιος αυτόν τον ώμο!

Και όταν η σελήνη, η άοκνη εξαδέλφη μου

ανατέλλει, με την καρκινική της χλομάδα σέρνοντας δέντρα- μικρούς θαμνώδεις πολύποδες,

μικρούς ιστούς , οι όψεις μου κρύβονται. Ακτινοβολώ σαν κάτοπτρο.

Μετάφραση: Ελένη και Κατερίνα Ηλιοπούλου-Εκδόσεις Μελάνι

Ακούστε εδώ την Σύλβια Πλάθ να απαγγέλει....

Πηγή: culturenow.gr