Μαρία Γιαννακάκη – Άνοιξη τον Χειμώνα: Έκθεση ζωγραφικής στη γκαλερί Σκουφά
Μια νέα σειρά απόλυτα ερωτικών έργων παρουσιάζει η Μαρία Γιαννακάκη στην ατομική της έκθεση που έχει τίτλο «Άνοιξη τον Χειμώνα» και φιλοξενείται στην γκαλερί Σκουφά.
Τα έργα της ζωγράφου είναι δυνατά, απενοχοποιημένα, τολμηρά, απελευθερωμένα και απελευθερωτικά, τόσο για την ίδια όσο και για τον αποδέκτη τους. Έχουν πάθος, ένταση, κίνηση, μυρωδιά, συναίσθημα. Πρωταγωνιστής τους είναι τα σώματα σε μια σαρκική, ηδονική, γήινη σύνθεση. Είναι τότε που ο χρόνος και τα πρέπει καταργούνται και η λογική χάνει τη μάχη.
Η Μαρία Γιαννακάκη με τρόπο μοναδικό ενώνει το πραγματικό με το φανταστικό, το αληθινό με το ονειρικό, δίνοντας χώρο στο ανεκπλήρωτο να συναντήσει τη βιωμένη εμπειρία και να κατακλείσει τους καμβάδες της. Ο θεατής δεν κοιτάζει κρυφά, αλλά καλείται να συμπληρώνει την κάθε ερωτική σκηνή, γίνεται μέρος της και την επεκτείνει σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες. Η συνύπαρξη των σωμάτων είναι απογειωτική, αλλά και λυτρωτική.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω ερωτικά, έχω ξανά ασχοληθεί με αυτά το 2013, αλλά τότε ήταν πιο μικρά έργα και πιο ρομαντικά», σημειώνει η Μαρία Γιαννακάκη. «Ήθελα να κάνω κάτι πιο τολμηρό, πιο ελεύθερο, να είναι όλο το σώμα μέσα, να είναι πιο δυνατά σε πιο μεγάλες επιφάνειες και πιο ελεύθερα τεχνικά ζωγραφικά, αλλά και μέσα από την τεχνική περισσότερη απελευθέρωση στο ίδιο το θέμα. Να μπορεί δηλαδή μέσω της τεχνικής που κάθε ζωγράφος έχει, τον δικό του τον τρόπο έκφρασης, να το φτάσει παραπέρα.»
Τα υλικά που χρησιμοποίησε η ζωγράφος είναι το ύφασμα και το χαρτί, αλλά για πρώτη φορά ζωγράφισε απευθείας σε μουσαμά που μοιάζει με χαρτί. Πάντα με μελάνια, παστέλ, ακρυλικά και κάρβουνο. Όσο για τα χρώματα της έχουν κι αυτά εντάσεις και τόνους που η ζωγράφος χρησιμοποιεί για πρώτη φορά, όπως το πράσινο ή το ροζ: «Ένα χρώμα που δεν το χρησιμοποιούσα στις προηγούμενες δουλειές μου είναι το πράσινο. Το πράσινο το ζωηρό, το φρέσκο, το γλυκό, το οποίο μου βγήκε στο έργο «Η ζήλια» για πρώτη φορά και μετά το χρησιμοποίησα ξανά και ξανά», λέει η ίδια.
Στο κείμενο του στον κατάλογο της έκθεσης, κάτω από τον εύγλωττο τίτλο «Η συμφωνία των σωμάτων», ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς σημειώνει: «Σαν μέρος μιας μυστικής τελετουργίας, όπου η σεξουαλική πράξη αποθεώνεται στην οργιώδη φύση, η Μαρία Γιαννακάκη καταθέτει έναν ύμνο στον έρωτα. Στον πιο τολμηρό έως τώρα ζωγραφικό της τοκετό, η υψηλής ευαισθησίας καλλιτέχνις εκτινάσσει μια πανσπερμία χρώματος και αποκαλύπτει το σεξουαλικό αντάμωμα απαλλαγμένο από κάθε επιτήδευση και μελοδραματισμό.
Σάρκινα κλαδιά πλέκονται σε σχηματισμούς που μόνο η ερωτική πράξη νομιμοποιεί, ενώ πρόσωπα ανθίζουν μέσα στο κλίμα της ηδονής. Τα ερωτικά ζευγάρια της Γιαννακάκη δεν είναι αιθέρια, ούτε εξιδανικευμένα∙ είναι χωμάτινα κι αντλούν από την ίδια γενετήσια ορμή με την οποία ξεπετάγεται ο σπόρος απ’ τη γη… Η ερωτική πράξη στα έργα της αντιμετωπίζεται όχι ως χαριτόβρυτη διαδικασία, αλλά σαν μέσο για την έκφραση μιας τυφλής, ενστικτώδους θέλησης. Η αστόμωτη αναζήτηση του έρωτα, δεν είναι μια βιολογική λειτουργία ή ένας λυρικός κυματισμός αλλά μια σκληρή διαδικασία κατανόησης της ακατανόητης ζωής.
Οι έρωτές της είναι σκληροί, βίαιοι. Είναι έρωτες του βογγητού κι όχι της αρμονικής λύρας. Γι’ αυτό και οι σκηνές που περιγράφει δεν είναι ακατανόμαστες ηθικά, αλλά ο πιο πειστικός τρόπος για να κατονομαστεί ο ερωτικός πόθος, η έξαψη της στιγμής, η κορύφωση του πάθους.»
Στο δικό του κείμενο ο Στέλιος Προσαλίκας σημειώνει: «Για όσους έχουν την τύχη να γνωρίζουν την Μαρία «Η Άνοιξη τον Χειμώνα» είναι από τις πιο αντιπροσωπευτικές της εκθέσεις. Σε όλα τα έργα βλέπεις την αύρα της Μαρίας, μια θαρραλέα κατάθεση της ύπαρξής της, άλλοτε βλέποντας χαρακτηριστικά του προσώπου της και άλλοτε τις κινήσεις της. Το ερωτικό της ταπεραμέντο κυλάει μέσα στα έργα, όπου καταθέτει την αλήθεια της. Η αφαιρετικότητα της απεικόνισης χαρίζει την απαραίτητη ελευθερία εκδοχών και ερμηνειών που ανασυνθέτουν τα έργα ανάλογα με τα βιώματα του θεατή.
Έργα πλημμυρισμένα από συναισθήματα και ηδονές, που με αυτόν τον τρόπο σε αυτήν την ώριμη στιγμή της καριέρας της αποφάσισε να συμβολίσει την άνοιξη μέσα στον χειμώνα της καθημερινότητας. Η Μαρία μας ζητά να αφήσουμε καθωσπρεπισμούς και λογικές και με συντροφιά την φαντασία να μπούμε μαζί της στο χώρο της ελευθερίας.»
Πηγή: culturenow.gr