Από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο του Ζωρζ Σιμενόν, Το Λιμάνι στην Ομίχλη.
Ο Μαιγκρέ διέσχισε το γεφυράκι βαστώντας το κάγκελο, ακούγοντας το νερό να βγάζει αφρούς κάτω απ’τά πόδια του και, πάντα μακριά, το ουρλιαχτό της σειρήνας. Όσο προχωρούσε τόσο αυτό το σύμπαν της ομίχλης γέμιζε, πλημμύριζε έντονα από μια μυστηριώδη ζωή. […] Δεν ήταν ακριβώς θλιβερό, ήταν κάτι άλλο, μια ασαφής ανησυχία, ένα άγχος, μια καταπίεση, η αίσθηση ενός άγνωστου κόσμου. […] Μόνο που γύρω απ’ τον νεκρό όλος ο κόσμος σωπαίνει, όλος ο κόσμος ψεύδεται, σε σημείο που θα νόμιζε κανείς ότι ο καθένας έχει κάτι για να κατηγορήσει τον εαυτό του, ότι όλοι είναι συνένοχοι!
Εξαφανισμένος εδώ και έξι εβδομάδες, ο καπετάνιος Υβ Ζορίς περιφέρεται στους δρόμους του Παρισιού πάσχοντας από αμνησία. Η αστυνομία διαπιστώνει ότι έχει δεχθεί πρόσφατα μια σφαίρα στο κεφάλι και ότι το τραύμα του το φρόντισε κάποιος ειδικός. Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ τον συνοδεύει στο λιμάνι του Ουιστρεάμ, όπου ο καπετάνιος ζούσε με την υπηρέτριά του. Λίγο μετά την άφιξή τους, ο Ζορίς δολοφονείται. Ο Μαιγκρέ αρχίζει να ερευνά το λιμάνι της μικρής πόλης, που τη σκεπάζει η ομίχλη, και τους ανθρώπους της, που κρατούν το στόμα τους κλειστό, είτε πρόκειται για ναυτικούς όπως ο Μεγάλος Λουί είτε για πλούσιους αστούς όπως ο Ερνέστ Γκρανμαιζόν. Κι όμως είναι βέβαιος ότι αυτοί γνωρίζουν. Πεισματωμένος, ανακαλύπτει ορισμένα στοιχεία, αλλά δεν καταφέρνει να ενώσει τα νήματα που συνδέουν τον Γκρανμαιζόν, τον Νορβηγό, τον Μεγάλο Λουί και τον Ζορίς. Όμως εκείνοι νιώθουν ότι ο επιθεωρητής πλησιάζει την αλήθεια.
Η δωδέκατη ιστορία του επιθεωρητή Μαιγκρέ εκδόθηκε το 1932 και εκτυλίσσεται σε ένα λιμάνι όπου « αυτοί που δεν λένε ψέματα, παρόλο που γνωρίζουν κάτι, σιωπούν » και το κρύβουν. Σε ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά μυθιστορήματά του, όπου η σιωπή και η ομίχλη αποτελούν κεντρικά στοιχεία της υπόθεσης, ο Σιμενόν δημιουργεί μια ιστορία διάχυτης αβεβαιότητας συναρμολογώντας μέχρι το τέλος μια αλληλουχία δραματικών γεγονότων.
Ζωρζ Σιμενόν
Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liege. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liegeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζ ιν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.
Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » η « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016), Οι δαίμονες του πιλοποιού (1949 – Άγρα, 2019) κ.ά. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ταυτότητα
Πληροφορίες έκδοσης: Εκδόσεις Άγρα, Σελίδες: 272, ISBN: 978-960-505-468-7, Τιμή: 13,00 ευρώ